En mijn modder is deze bloem geworden (2019-2020)

Een visuele compilatie van mijn persoonlijkheid en frustraties, uitgebeeld via illustraties en gedichten.
De illustraties omvatten vaak het thema zonder dat er duidelijk één persoon is uitgebeeld.
In de gedichtjes probeerde ik niet teveel mijn eigen verhaal te vertellen, maar een vaag beeld te creëren van een situatie of een gevoel zonder het precies uit te leggen.
Hierbij sta ik dus als mens niet centraal, maar ook wel.

Voor een video van het boekje met enkele illustraties die niet in de gallerij staan:
https://www.youtube.com/watch?v=5tNdWmrI3A4

(Cover)
Ooit sprak ik een Chinese vrouw, genaamd Shui Lián.
Haar naam betekent 'waterlelie'.

De waterlelie staat symbool voor
'in barre omstandigheden toch tot bloei kunnen komen'.


1.
welkom in deze reis door mijn hoofd

hier zijn de dingen niet wat ze lijken

kun je mij verstaan?

misschien heb je een vergrootglas nodig om het te bekijken?

dit vergrootglas geef ik jou, zo kun je beginnen

zo kun je mij verstaan

en luisteren naar andere mensen met kleine zinnen


2.
ik neem je mee naar een plek
waar de tijd niet durft te komen
waar mensen niet zijn wie ze zijn
en vasthouden aan onechte dromen

waar alles is zoals het was
en niks ooit zal zijn
hier zijn de monden met z'n tweeën
maar de harten klein

kiezen kunnen wij daar niet
ons leven wordt voor ons geleefd
met hetzelfde als enige leidraad
vast aan het moment gekleefd


3.
luisteren luisteren luisteren luisteren luisteren luisteren luisteren

wat is er toch mis met jou?
waarom negeer jij de chaos?
er vliegen hier scharen door de lucht
dat hoort je iets te doen.

neem het in je op, neem het in je op, neem het in je op, neem het

je doet alles wat ik van je vraag
toch gun ik je geen plek in deze ruimte
je hebt dienaren, prinsesje, ik zie het
alles draait hier maar om jou.

lees het, lees het, lees het, lees het, lees het, lees het, lees

angstige ogen worden niet meer
gelezen tegenwoordig.

4.
wat voelt het zacht, wat is het warm
het is zo mooi, je hebt het al zo lang
het heeft meer gezien dan je vrienden
het kent je beter dan je ouders

maar hoe kun je toch rondlopen zonder knopen
met gaten en roze vlekken verf
op versleten zolen kun je niet lopen
haal toch een nieuwe

5.
deze lagen zijn niet van jou
ze voelen lichaamsvreemd
ze wiegelen een beetje als je loopt
bah.

vind je dit normaal?

voel de behoefte om het eraf te halen.
met een mesje of zo.
of als klei, met je handen
bedenk maar wat.

luister je wel?

verder doe je niet zoveel goed
schone sokken hoef je ook niet aan te trekken
had niet beter verwacht van jou

zonde.


6.

observatie
er zijn hier veel mensen
geluiden
gedachten

overspoelen
emoties die dansen
door de ruimte
haast

gevangen
oogcontact vermijden
afsluiten
weg

ik ben er niet

7.
zijn ogen komen uit een andere tijd
de jaren hebben zijn handen uitgebeteild
zijn hart heeft veel vrouwen gekend
en is daar nooit mee opgehouden

jij weet niet beter dan te lachen
zijn wijsheid wil je absorberen
je handen hebben nog niet aangeraakt
je hart heeft nooit gekend

deze keuze heb jij niet gemaakt
de wijsheid was nog niet aan jou
hij had de wijsheid, heeft hem begraven
hij koos om niet te weten

de aarde voedt zich altijd met vers water

8.
beste reizigers,
de overdracht van gedachten naar handeling
heeft een uur vertraging opgelopen

u kunt een andere route nemen via
laat maar voor de zekerheid
alles op de grond vallen

daar kunt u overstappen op
twee dingen tegelijk maar dan
in verkeerde volgorde

reizigers naar correcte uitvoering
kunnen via stotteren aankomen
bij goed geformuleerde zin

ons ongemak voor de excuses

9.
vechtend voor leven
niemand's gezicht is bekend
geen herinneringen
lichaam wordt afgebroken

bedekt met kabels
als een cy-borg uit een sci-fi
geen controle
lichaam wordt gelichaamd

er druppelt een kraan
ze kan het slechts horen
geen adem
kans wordt besproken

onder twee doeken
loodzwaar, niet te tillen
geen kracht
scène wordt herhaald

10.
"Maar jij bent zo hoog en ik kom niet vooruit", zei de slak.
Hij rekte zijn lange nek - voor zover slakken nekken hebben - uit naar de onderkant van de waterlelie. "Ik kan nooit zijn zoals jij."
"Maar beste slak", zei de waterlelie, "weet je dan niet dat ik groei in de modder? Mijn steel kent alleen viezigheid."
"Ik zie ook alleen maar die viezigheid", mopperde de slak. "En ik moet mijn lijf er elke dag doorheen sleuren met een rugzak op. Ik ben zo moe."
De waterlelie wiegde heen en weer op het water, en gaf de slak een por met zijn stengel.
"Kom toch eens op mijn blad zitten", zei hij. "Bovenaan zie je de wereld beter."
De slak kroop omhoog langs de stengel en glibberde het blad op. En daar zag hij - voor zover slakken ogen hebben - het mooiste wat hij ooit gezien had!
De hele vijver was bedekt met bloemen, voor ieder blad één.
"Al deze bloemen hebben zich gevoed met modder", zei de waterlelie trots. "Ik ben daar geweest waar jij bent. De viezigheid werd me teveel. Maar ik heb het opgezogen tot ik vol zat. En mijn modder is deze bloem geworden."

11.
zet een stap, zet een stap, zet er nog een

kom je niet vooruit?

weegt de last van je lichaam te zwaar op je benen?

focus op het geluid

laat een leider je gewicht wegnemen

de ander is één geworden met je huid

je beweegt zonder problemen




Met dank aan alle ellende die ik heb gevoeld

en alle gedachten die mijn hoofd zijn ingekropen

zonder deze modder zou ik maar een heel

saai persoon zijn geworden.