En mijn modder is deze bloem geworden (2019-2020)

Een visuele compilatie van mijn persoonlijkheid en frustraties, uitgebeeld via illustraties en gedichten.
De illustraties omvatten vaak het thema zonder dat er duidelijk één persoon is uitgebeeld.
In de gedichtjes probeerde ik niet teveel mijn eigen verhaal te vertellen, maar een vaag beeld te creëren van een situatie of een gevoel zonder het precies uit te leggen.
Hierbij sta ik dus als mens niet centraal, maar ook wel.

Voor een video van het boekje met enkele illustraties die niet in de gallerij staan:
https://www.youtube.com/watch?v=5tNdWmrI3A4

(Cover)
Ooit sprak ik een Chinese vrouw, genaamd Shui Lián.
Haar naam betekent 'waterlelie'.

De waterlelie staat symbool voor
'in barre omstandigheden toch tot bloei kunnen komen'.

10.
"Maar jij bent zo hoog en ik kom niet vooruit", zei de slak.
Hij rekte zijn lange nek - voor zover slakken nekken hebben - uit naar de onderkant van de waterlelie. "Ik kan nooit zijn zoals jij."
"Maar beste slak", zei de waterlelie, "weet je dan niet dat ik groei in de modder? Mijn steel kent alleen viezigheid."
"Ik zie ook alleen maar die viezigheid", mopperde de slak. "En ik moet mijn lijf er elke dag doorheen sleuren met een rugzak op. Ik ben zo moe."
De waterlelie wiegde heen en weer op het water, en gaf de slak een por met zijn stengel.
"Kom toch eens op mijn blad zitten", zei hij. "Bovenaan zie je de wereld beter."
De slak kroop omhoog langs de stengel en glibberde het blad op. En daar zag hij - voor zover slakken ogen hebben - het mooiste wat hij ooit gezien had!
De hele vijver was bedekt met bloemen, voor ieder blad één.
"Al deze bloemen hebben zich gevoed met modder", zei de waterlelie trots. "Ik ben daar geweest waar jij bent. De viezigheid werd me teveel. Maar ik heb het opgezogen tot ik vol zat. En mijn modder is deze bloem geworden."